Anti-GBM

 تشریح تست:

 این آزمایش برای مشخص کردن آنتی بادی های گردشی ضد غشای پایه گلومرول ها (GBM) در نفریت اتوایمیونی (سندرم گودپاسچر) به کار می رود. سندرم گودپاسچر بیماری اتوایمیونی است که به وسیله آنتی بادی های گردشی بر علیه غشای پایه گلومرول های کلیوی و غشای پایه آلوئول های ریوی مشخص می شود. بیماران مبتلا معمولا تریادگلومرولونفریت (هماچوری)، خونریزی ریه (هموپتیزی) و آنتی بادی علیه آنتی ژن های غشای پایه را دارند.
به منظور دستیابی به بافت باید بیوپسی کلیه یا ریه انجام بگیرد.

 کاربردهای بالینی:

– بررسی بیماران با هماچوری و پروتئینوری میکروسکوپیک. 
– کمک به تشخیص گلومرولونفریت با خونریزی ریوی (سندرم گودپاسچر)
– کمک به تشخیص گلومرولونفریت بدون درگیری یا خونریزی ریوی.
– کمک به تشخیص هموسیدروز ریوی با منشاء ناشناخته.

 یافته های طبیعی/ غیر طبیعی:

 یافته های غیر طبیعی

مثبت: 

– سندرم گودپاسچر
– گلومرولونفریت اتوایمیون
– نفریت

 تفسیر:

 آنتی بادی های Glomerular basement membrane (GBM) یا غشاء پایه گلومرولی برای ارزیابی مبتلایان به نارسایی کلیوی و یا خونریزی ریوی و به عنوان کمک در تشخیص نشانگان (سندرم) گودپاسچر همراه با شرح حال و معاینه فیزیکی استفاده می شود. نتایج مثبت به آنتی بادی های GBM نشاندهنده نشانگان گودپاسچر می باشد. آنتی بادیهای GBM اختصاصیت بالایی به نشانگان گودپاسچر دراد. حساسیت این آزمون با روشهای ایمونواسی حدود 87٪ در بیماران درمان نشده بیماری سیستمیک است.

 توضیحات:

 در صورت مثبت شدن Anti-GBM نمی توان آن را به صورت انحصاری جهت تشخیص، با بیماریهای مرتبط با این آنتی بادی ها سنجید.
 دو میکانیسم اصلی بیماریهای کلیوی اتوایمیون رسوب کمپلکس ایمنی و فعال شدن کمپلمان می باشد که آنتی بادیهای اختصاصی می توانند به غشاء پایه گلومرولی آسیب برسانند.
 نشانگان گودپاسچر بیشتر در مردان 20 تا 40 سال و بیماران 50 سال و بالاتر مشاهده می شود.
 گلومرولونفریت بدون درگیری ریوی در افراد مسن مشاهده شده و در جمعیت زنان غالب است.
 گلومرولونفریت ایجاد شده با Anti-GBM به طور معمول سریعاً پیشرونده است.

 سایر نام ها:

Glomerular Anti-Basement Membrane Ab، GBM Antibody، Goodpasture’s Syndrome، Basement و Antiglomerular Basement Membrane Antibody-IgG، Anti-GBM

 نوع نمونه:

 سرم

 شرایط نمونه گیری:

 نیاز به ناشتایی نمی باشد.