(Brucella spp.Ab( Igm

 نام انگلیسی تست:      

(Brucella spp.Ab( Igm

توضیح راجع به تست:

بروسلوز، یكی از بیماری های مشترك بین انسان و حیوانات (زئونوز) است كه به صورت حاد، تحت حاد یا مزمن، عارض می‌شود و در حیوانات، بیشتر موجب گرفتاری دستگاه تناسلی ادراری و در انسان، معمولا باعث ایجاد تب، تعریق، ضعف و بیحالی و كاهش وزن ، می‌گردد و زیان های اقتصادی ناشی از آن را می‌توان بشرح زیر، خلاصه كرد:

1-  در اثر سقط برّه ها و گوساله ها از جمعیت این حیوانات كاسته، می‌شود و نهایتا، موجب كاهش شیر و گوشت مورد نیاز مملكت می‌گردد

 2- گوساله ها و برّه های نارسی كه زنده متولد می‌شوند در آینده، حیوانات ضعیف، كم شیر و كم گوشتی را تشكیل خواهند داد

3- دام های آلوده، دچار كاهش وزن و كاهش شیر می‌گردند و از این طریق نیز بر اقتصاد جامعه زیان هایی وارد میشود

 4- هرچه شیوع بیماری در بین دام ها بیشتر باشد انسان های بیشتری را آلوده نموده و از طریق تحمیل مخارج درمان، و از كار انداختن نیرو و توان دامداران و كشاورزان ، زیان های فراوانی را به بار می‌آورد

بدون شك زیان های اقتصادی برای كشورهای در حال پیشرفت، زیان های سیاسی و وابستگی به كشورهای استثمارگر و فرصت طلب، را در پی خواهد داشت و آنان را از فرهنگ اصیل خود دور خواهد كرد.

شایان ذكر است كه این روز ها كه بحث جنگ بیولوژیك (Bioterrorism) ، بسیار قوت گرفته است از بروسلا ها و مخصوصا گونه های ملیتنسیس و سوئیس، به عنوان جنگ افزار های بیولوژیك (Biowarfare) بالقوه، یاد میشود. ولی اینكه آیا عملا چنین سلاحی تا به حال علیه انسان ها استفاده شده است یا خیر، مشخص نمی‌باشد.

عامل سببی بیماری را بروسلاها تشكیل می‌دهند. بروسلا ها باسیل های گرم منفی، كوچك، هوازی و غیر متحرّكی هستند كه فاقد كپسول و اسپور، می‌باشند. رشد آن ها كُند است ولی در محیط كشت Brucella Broth در دمای 37 درجه سانتیگراد و 7/6 H = به نحو مطلوبی رشد می‌نمایند. گونه های بروسلا در محیط كشت جامد، معمولا به صورت كُلنی های صاف، شفاف، آبی متمایل به سفید تا كهربایی، رشد می‌كنند. البته رشد بروسلا كنیس و بروسلا اوویس، به صورت كلنی های خشن و گاهی موكوئیدی میباشد.

 گونه هایی از بروسلا كه به طور كلاسیك برای انسان، بیماریزا واقع می‌شوند عبارتند از بروسلا ملیتنسیس، بروسلا آبورتوس و بروسلا سوئیس. هرچند بروسلا كنیس نیز ممكن است بیماریزا واقع شود و در مجموع، سویه هایی از بروسلا كه در غشاء خارجی خود دارای لیپوپلی ساكارید كمتری هستند از ویرولانس كمتری نیز برخوردارند.

گونه های بروسلا میتوانند در گوشت یخ زده، به مدت سه هفته، در شیر خام به مدت 10 روز، در پنیر تازه تا سه ماه و در بستنی و خامه نیز تا مدتی زنده بمانند و در گوشت نمك زده نیز ممكن است تا مدتی مقاومت كنند ولی از طرفی به وسیله دود دادن، منجمد كردن و نمك زدن گوشت آلوده، تعداد آن ها در عرض چند روز، شدیدا كاهش می‌یابد.

این ارگانیسم ها در حرارت 60 درجه سانتیگراد یا در اثر مجاورت با فنول 1% در عرض 15 دقیقه از بین میروند ولی در طبیعت میتوانند تا مدت ها زنده بمانند. نور آفتاب به سرعت، باعث مرگ آنها میشود، شیره طبیعی معده در شرایط آزمایشگاهی، باعث كشته شدن بروسلا ها می‌گردد و بنابراین بسیاری از بیماران مبتلا به بروسلوز فعال، گروهی هستند كه دچار كاهش اسید معده میباشند و یا به علت ابتلاء به زخم معده، از آنتی اسید ها استفاده می‌نمایند و لذا كسانی كه آنتی اسید مصرف میكنند بایستی از خوردن شیر خام، پنیر تازه، بستنی غیر پاستوریزه و سایر لبنیات پاستوریزه نشده، خودداری نمایند.

تستهای سرولوژیك :

در بروسلوز حاد انسانی، ابتدا IgM افزایش می یابد و گاهی IgM تنها ایمونوگلوبولینی است كه در هفته های اول بیماری یافت میشود و میزان آن در عرض سه ماه پس از شروع عفونت افت میكند. در حالیكه آنتی بادی IgG از هفته دوم به بعد شروع به افزایش میكند و در موارد درمان نشده، به مدت حداقل یكسال در حد بالائی باقی می ماند ولی در بیمارانی كه بنحو كاملی درمان شده اند میزان آن در عرض شش ماه تا یكسال پس از شروع بیماری به حداقل رسیده و یا كاملا محو میگردد و لذا تداوم افزایش این آنتی بادی، ممكن است ناشی از تداوم ارگانیسم های زنده داخل سلولی در نسوج رتیكولوآندوتلیال یا سایر كانون های عفونت، باشد. همچنین آنتی بادی IgA هفته ها بعد از ظاهر شدن IgG قابل بررسی است و فاقد ارزش تشخیصی، میباشد.

طی عفونت مجدد یا تشدید (Exacerbation) عفونت قبلی عیار آنتی بادی IgG و احتمالا آنتی بادی IgM ضد بروسلائی، افزایش می یابد ولی میزان افزایش IgM در عود بروسلوز، مورد بحث صاحبنظران میباشد و مطالعات اخیر، حاكی از آنست كه طی عود بروسلوز، فقط IgG افزایش می یابد.

 آزمایش آنتی بادی های ضد هلیکوباکتر پیلوری

(Anti-Helicobacter pylori immunoglobulin G (IgG

هلیکوباکتر پیلوری را می توان در موکوس پوششی و موکوس معده (سلول هایی که معده را روکش می کنند) یافت، این باکتری  عامل خطری برای زخم های معده و دوازدهه، گاستریت مزمن یا حتی ازوفاژیت اولسراتیو است.

مشخصات آزمایش آنتی بادی های ضد هلیکوباکتر پیلوری

آزمایش آنتی بادی های ضد هلیکوباکتر پیلوری (Anti-Helicobacter pylori immunoglobulin G (IgG

آزمایش های مرتبط

آزمایش تنفسی اوره، EGD و گاسترین

تفسیر آزمایش

هلیکوباکتر پیلوری را می توان در موکوس پوششی و موکوس معده (سلول هایی که معده را روکش می کنند) یافت، این باکتری  عامل خطری برای زخم های معده و دوازدهه، گاستریت مزمن یا حتی ازوفاژیت اولسراتیو است. این باسیل گرم منفی، کارسینوژن معدی کلاس I می باشد. در حدود 90-95 درصد مبتلایان به زخم دوازدهه، 60-70 درصد مبتلایان به زخم معده و 20-25 درصد مبتلایان به سرطان معده، کلونیزه شدن این ارگانیزم در معده گزارش شده است.

دلایل افزایش

کارسینوم معده، گاستریت حاد و مزمن، زخم دئودنوم راجعه و زخم معده می توانند سطح آن را افزایش دهند.

داروها و عوامل مداخله گر

اگر بیمار هفته ی قبل از آزمایش تحت درمان با آنتی اسید ها قرار گرفته باشد، آزمایش اورئاز سریع ممکن است منفی کاذب شود، همچنین H.Pylori امکان دارد توسط تجهیزات اندوسکوپی آلوده در زمان انجام اندوسکوپی انتقال پیدا کند.

مقادیر نرمال

عدم حضور آنتی بادی.

مقادیر بحرانی

حضور آنتی بادی.