(EBV Ab (IgM

 نام کامل تست

Epstein-Barr Virus Antibody to Viral Capsid Antigen, IgM

نام فارسی تست

آنتی بادی IgM ویروس اپستاین بار

نام های دیگر

EBV VCA-IgM Ab; EBV VCA

نوع نمونه

Serum, Plasma (EDTA), Plasma (Heparin), Plasma (Citrate Na), Body Fluid, CSF

علت درخواست تست

-تشخیص عفونت EBV

-ارزیابی منونوکلئوز عفونی هتروفیل منفی

-سایر بیماری های لنفوپرولیفراتیو لنفوم ها از جمله لنفوم بورکیت و بیماری لنفوپرولیفراتیو.

-ویروس EBV می تواند حالت های زیر را ایجاد کند:

-منونوکلئوز عفونی(شایع تر)، لنفوم بورکیت نوع افریقایی ، کارسینوم نازوفارنکس، لنفوم به دنبال پیوند سلول بنیادی یا ارگان های توپر.

توضیح راجع به تست

تست آنتی بادی های EBV، گروهی از آزمایشها هستند که برای کمک به تشخیص عفونت کنونی، اخیر یا گذشته EBV؛ درخواست می شوند. آنها شامل آنتی بادی های IgG و IgM برای آنتی ژن کپسید ویروسی  (VCA)، آنتی بادی IgG برای آنتی ژن D زودرس (EA – D) و آنتی بادی هایی برای آنتی ژن های هسته ای (EBNA) هستند. در طی عفونت EBV اولیه؛ هر یک از این آنتی بادی های EBV در فواصلی به طور مستقل ظاهر می شود. آنتی بادی های IgM معمولاً در عرض ۳ تا ۶ هفته پس از شروع بیماری ناپدید می شوند. آنتی بادی VCA – IgG پس از تظاهر حداکثر ۲ تا ۴ هفته باقی می ماند و سپس به آرامی کاهش می یابد، تثبیت می شود و برای بقیه عمر باقی می ماند. آنتی بادی EA – D در طی فاز حاد عفونت ظاهر می شود و پس از آن در عرض ۳ تا ۶ ماه ناپدید می شود، اما حدود ۲۰ ٪ از افراد آلوده خود مقادیر قابل بازیابی آنتی بادی EA – D را برای چندین سال پس از برطرف شدن عفونت EBV خواهند داشت. آنتی بادی EBNA معمولاً ظاهر نمی شود تا زمانی که عفونت حاد برطرف شود.

این تست برای سندروم خستگی مزمن فاقد حساسیت و ویژگی هستند چرا که EBV بیشتر از ۹۰% افراد را آلوده می کند و برای تمام عمر باقی می ماند.

تست های تکمیلی

CBC; diff, PBS

تداخلات دارویی

فنی توئین و داروهای مخدر می توانند سبب نتایج مثبت کاذب شوند.

همچنین بیماری سِرم، هپاتیت، سرطان پانکراس، لنفوم ها، لوکمی ها نیز می توانند موجب نتایج مثبت کاذب شوند.

اطلاعات تکمیلی

از آنتی ژن کپسید ویروسی VCA IgM برای تشخیص عفونت فعلی یا اخیر استفاده می شود.

منونوکلئوز عفونی به وسیله یکی از اعضای خانواده ویروسی هرپس به نام ویروس اپستاین- بار ایجاد می شود. خستگی، گلو درد، تب، فارنژیت، اسپلنومگالی، لنفادنوپاتی و وجود لنفوسیتوز از مشخصه های بیماری هستند. این بیماری خود محدود شونده بوده و هدف از درمان آن تنها کنترل علایم است.

علاوه بر افزایش تولید لنفوسیت ها در گره های لنفاوی؛ در منو نوکلئوز عفونی تولید آنتی بادی های هتروفیل نیز افزایش می یابد. این آنتی بادی های IgM که معمولاً در بدن انسان وجود ندارند؛ باعث انعقاد گلبول های قرمز خون گوسفند یا اسب می شود. این آنتی بادی ها معمولاً ۴ تا ۷۸ روز پس از شروع بیماری ساخته می شوند و در هفته ۲ تا ۵ به حداکثر رسیده و به مدت چندین ماه تا ۱ سال باقی می مانند.

تیتر آنتی بادی هتروفیل مثبت از آنجا که در ۹۰% بیماران منونوکلئوز عفونی دیده می شود؛ در تشخیص کمک کننده است(تست منو اِسپات فوری)؛ اما ممکن است در دیگر بیماری ها نیز مثبت گردد.

در مواردی که تست منو اسپات فوری؛ منفی است و همچنین برای تشخیص موارد آتیپیک بیماری؛ از تست آنتی بادی های IgM و IgG علیه EBV استفاده می شود.