Stool Culture

 

نام اختصاری

 S/C

سایر نام ها

 کشت مدفوع، کشت مدفوع برای تشخیص میکروب های پاتوژن روده ای

Enteric Pathogens Culture, Stool/ Aerobic Bacteria Culture, Stool/ Pathogen-Culture Stool

نوع نمونه قابل اندازه گیری

 مدفوع رندم تازه یا سواب رکتال

حجم نمونه مورد نیاز

۲ گرم مدفوع قوام یافته یا ۲ میلی لیتر مدفوع آبکی

ملاحظات نمونه گیری

نمونه باید در یک ظرف در پوش دار استریل پلاستیکی، جمع آوری و سریعاَ به آزمایشگاه انتقال داده شود.

نمونه نباید با ادرار مخلوط شود و حداکثر ۲ ساعت بعد از آوردن نمونه به آزمایشگاه بایستی مورد آزمایش و کشت قرار گیرد.

در صورت ماندن بیش از حد نمونه و سردشدن آن PH کاهش یافته و در نتیجه مانع از رشد بسیاری از انواع شیگلا و برخی از سالمونلا در محیط کشت می شود.

بعضی از پاتوژن های روده ای نظیر یرسینیا، آئروموناس، استافیلوکوک و ویبریو باید به طور اختصاصی درخواست شده و در محیط های اختصاصی کشت داده شوند.

موارد عدم پذیرش نمونه

نمونه هایی بدون نگهدارنده که بیش از ۲ ساعت از جمع آوری آن گذشته باشد.

نمونه گرفته شده از پوشک قابل قبول نیست.

چندین نمونه از یک بیمار در یک روز

نمونه های بدون برچسب

نمونه های آلوده شده به ادرار یا آب

حجم ناکافی نمونه

نمونه های حاوی عناصر مداخله گر نظیر روغن کرچک، بیسموت، متاموسیل، باریم، وازلیل، یا سایر پمادهای آلاینده .

اگر نمونه ای غیرقابل قبول رسیده باشد، به پزشک یا ایستگاه پرستاری اطلاع داده می شود و نمونه دیگری درخواست خواهد شد قبل از اینکه نمونه دور ریخته شود .

شرایط انتقال و نگهداری :

نمونه حاوی نگهدارنده تا ۲۲ ساعت در دمای اتاق و دمای یخچال پایدار است. نمونه تازه بدون نگهدارنده تنها دو ساعت قابل نگهداری است.

اطلاعات تکمیلی

 اسهال ممکن است با تعدادی از عوامل به عنوان مثال، باکتری ها، ویروس ها، انگل و مواد شیمیایی ایجاد شود و این عوامل ممکن است در علائم بالینی مشابه باشند.

سابقه اسهال، شدت و طول مدت بیماری، سن، سابقه سفر، مصرف غذا، سابقه استفاده اخیر از آنتی بیوتیک، و بیماری در اعضای خانواده و سایر اطلاعات به پزشک در طبقه بندی بیماری و اطمینان از هر گونه درخواست ویژه مرتبط با آزمایشگاه کمک خواهد کرد.

کاربردهای بالینی از نظر باکتریایی

تشخیص گاستروانتریت حاد که می تواند توسط باکتری هایی چون کلستریدیوم دیفیسل، استافیلوکوک اورئوس، سالمونلا، شیگلا، آئروموناس، ویبریوکلرا، یرسینا انترکولیتیکا، اشرشیا انتروتوکسیژنیک وکمپیلوباکتر ژژونی ایجاد شود.

تعیین اینکه آیا یک پاتوژن روده باکتریایی علت اسهال است؟

ممکن است در شناسایی منبع عامل عفونی (به عنوان مثال، محصولات لبنی، مرغ، آب، و یا گوشت) مفید باشد.

محدودیت ها و عوامل مداخله گر

کشت مدفوع در بیماران بیمارستانی بستری شده به مدت ۳ روز یا بیشتر قابل اعتماد نیست مگر اینکه شرایط ویژه ای وجود داشته باشد.

اگر بیمار بیش از ۳ روز بستری باشد و تشخیص عفونت گاستروانتریت  معده ای- روده ای نباشد، باید از لحاظ توکسین کلستردیوم دفیسل مورد بررسی قرار گیرد.

توضیحات

استافیلوکوک کوآگولاز منفی در نوزادانی که تشخیص انتروکولیت نکروزان (NEC) داده شده قابل شناسایی خواهد بود.

در صورت مثبت شدن کشت های مدفوع به باکتریهای سالمونلا، شیگلا، اشریشیا کلی O157 ، و گونه های کمپیلوباکتر مثبت و مثبت شدن توکسین شیگلا در محیط کشت مایعGN  ، باید به پزشک یا ایستگاه پرستاری اطلاع داده شود.

محیط کری بلر (Cary Blair) محیط مناسبی برای نگهداری ویبریو و کمپیلوباکتر می باشد.

محیط های بافر فسفات گلیسرول ۱٫۱۳۳ مول برای نگهداری شیگلا مناسب می باشد.

آب پپتونه قلیایی بعنوان محیط ترانسپورت و همچنین یک محیط غنی کننده جهت ویبریو ها می توان استفاده نمود.

همچنین از سایر محیط های ترانسپورت مانندAmies ،  Stuartبرای انتقال نمونه مدفوع می توان استفاده کرد.

کشت های مدفوع نظارتی ممکن است در پیوند مغز استخوان و دیگر بیماران دچار نقص ایمنی جهت تشخیص رشد بیش از حد فلور نرمال توسط استاف اورئوس، مخمر، و یا یک باسیل گرم منفی درخواست گردد.

اگر مشکوک به باکتری ویبریو هستید، کشت مدفوع Vibrio/VIBC درخواست نمایید.

کشت مدفوع برای پاتوژن های روده در بیماران بستری در بیمارستان برای بیش از ۳ روز مفید نیست زیرا راندمان تشخیصی نمونه ها از این بیماران بسیار پایین است. کلستریدیوم دفیسیل (علت عمده اسهال بیمارستانی) و Escherichia coli

O157: H7 توسط آزمون کشت مدفوع سنتی تشخیص داده نشده است. جهت تشخیص این دو باکتری از روش های مولکولی (PCR) به سموم این باکتریها قابل انجام است.

از سایر روش های متداول در تشخیص پاتوژن های روده ای می توان به آزمایش مستقیم، بیوشیمیایی و سرولوژیک اشاره کرد.