Urinalysis

 

مخفف انگلیسی تست

U/A

نام های دیگر

Urinalysis dipstick , microscopic

آنالیز کامل ادرار

روش انجام

بررسی شیمیایی اجزاء ادرار با استفاده از نوار ادرار و بررسی میکروسکوپی آن

نحوه نمونه گیری ادرار بصورت وسط ادرار:

۱-  ابتدا شروع به دفع ادرار در توالت نمایید و سپس آن را متوقف سازید. این عمل موجب شسته شدن ادرار از بخش انتهای پیشابراه می شود.

۲-  درب ظرف ادراری که به شما داده شده است را باز کرده و ۴ تا ۲۰ میلی لیتر ادرار خود را جمع آوری نمایید و سپس درب ظرف را ببندید.

۳-  پس از جمع آوری ادرار می توان بقیه ادرار را در توالت دفع نمود.

نوع نمونه

ادرار رندوم

علت درخواست تست

انجام تست به عنوان غربالگری در قالب معاینات بالینی خصوصاً به هنگام پذیرش در بیمارستان یا پیش از جراحی .

تعیین وجود عفونت ها یا اختلالات ادراری- تناسلی

تشخیص در بیماران مبتلا به دل درد یا درد در پشت، دیزوری، هماچوری یا تکرر ادرار

تحت نظر داشتن پاسخ به درمان های دارویی که عملکرد کلیه را دچار اختلال می کنند.

توضیح راجع به تست

آنالیز ادرار آزمایش روتین غربالگری است که به عنوان بخشی از معاینه بالینی، پیش از عمل جراحی و به هنگام پذیرش در بیمارستان انجام می شود. از آن برای تشخیص عفونت های کلیه ها و مجاری ادراری و نیز تشخیص بیماری های مرتبط با سیستم ادراری استفاده می شود.

این آزمایش از ۳ بخش بررسی ظاهری، بررسی شیمیایی و بررسی میکروسکوپی تشکیل شده است.

در بررسی ظاهری؛ رنگ، ظاهر و بو ادرار مورد ارزیابی قرار می گیرد.

در بررسی شیمیایی؛ پروتئین، گلوکز، اوروبیلینوژن،  بیلی روبین، استراز لکوسیتی، اجسام کتونی، نیتریت، pH، وزن مخصوص (SG) مورد ارزیابی قرار می گیرد.

در بررسی میکروسکوپی؛ وجود گلبول های قرمز، گلبول های سفید، سلول های اپیتلیال اسکوآموس ، انواع کریستال ها، انواع سیلندر ها یا کَست ها (از جمله سیلندرهای اپیتلیالی، مومی، چربی، گرانولار، گلبول قرمز، گلبول سفید، هیالن)، باکتری ها، موکوس، انگل ها و اسپرم ها؛ مورد ارزیابی قرار می گیرد.

ویژگی های یک ادرار طبیعی به شرح زیر است

رنگ : زرد کهربایی

ظاهر: شفاف

بو: آروماتیک

پروتئین: ۰- ۸ mg/dl

گلوکز: ۱۵ mg/dl≥

اوروبیلینوژن : ۰۱- ۱ واحد ارلیش در میلی گرم

بیلی روبین: ندارد

استراز لکوسیتی: منفی

اجسام کتونی: ندارد

نیتریت ها: ندارد

pH: 6- 8 (بطور میانگین ۶)

وزن مخصوص

بزرگسالان: ۰۰۵- ۱٫۰۳۰

نوزادان تا ۲ سالگی: ۰۰۱- ۱٫۰۲۰

کهنسالان: مقادیر آن با افزایش سن کاهش می یابد.

گلبول قرمز: ۲ ≥

گلبول سفید: ۰- ۴ (با درشتنمایی کم یا LPF)

سلول های اپیتلیال اسکوآموس : ۰- ۵ با درشت نمایی زیاد یا HPF)

سلول های اپیتلیال غیر اسکوآموسی : اگر در تعداد زیاد باشد اهمیت بالینی دارد.

انواع کریستال ها: ندارد (کریستال های دارای اهمیت بالینی: cystine, tyrosine, leucine,cholesterol, sulfa, oval fat bodies and ampicillin )

انواع سیلندر یا کَست: ندارد

باکتری: ندارد

موکوس: در حد کم یا کمتر از آن

انگل: ندارد

اسپرم: ندارد

تفسیر ظاهر و رنگ

کدر بودن ظاهر ادرار ممکن است نشانه وجود باکتری، چربی، گلبول قرمز یا گلبول سفید و یا تغییر در pH باشد.

در عفونت باکتریایی و UTI سودومونایی رنگ ادرار آبی/ سبز می گردد.

تیره بودن ظاهر ادرار به معنی وجود خون است.در هماچوری واضح؛ وجود گلبول قرمز در ادرار موجب قرمز رنگ شدن آن می گردد. وجود خون همواره یک علامت پاتولوژیک (دارای اهمیت بالینی) محسوب میگردد، مگر اینکه مشخص شود که منشاء آن منبع دیگری غیر از مجرای ادراری می باشد.

وجود تومور، تروما، سنگ و عفونت در هر کجای مجرای ادراری می تواند موجب پیدایش خون در ادرار گردد. همچنین گلومرولو نفریت ، نفریت بینابینی، نکروز حاد و پیلونفریت نیز همراه با هماچوری می باشند.

در پرآبی بدن، دیابت بی مزه، درمان با دیورتیک ها و گلیکوزوری؛ ادرار تقریباً بی رنگ می باشد.

تب و تعریق شدید، کم آبی بدن و یرقان موجب رنگ زرد تیره یا نارنجی رنگ شدن ادرار می گردند.

هموگلوبینوری، میوگلوبینوری، پورفیریا موجب می گردد ادرار به رنگ شرابی و یا حتی قهوه ای تیره در آید.

عوامل مداخله گر در بررسی ظاهر و رنگ

اسپرم باقیمانده در پیشابراه به دنبال اِنزال یا اِنزالِ بازگشتی؛ می تواند سبب کدورت ادرار گردد.

ادراری که بیشتر از یک ساعت در یخچال نگاه داشته شده است؛ ممکن است کدر باشد.

بعضی از غذاها بر روی رنگ ادرار تأثیر می گذارند. هویچ ممکن است سبب پیدایش رنگ زرد تیره گردد؛ همچنین چغندر و تمشک ممکن است ادرار را قرمز رنگ نماید؛ ریواس سبب قهوه ای و یا قرمز رنگ شدن ادرار می گردد.

اگر ادرار به مدت طولانی بماند؛ تیره رنگ می شود که علت آن اکسیداسیون متابولیت های بیلی روبین می باشد.

چنانچه بسیاری از داروها در محیط مساعدی قرار گیرند، می توانند رنگ ادرار را تغییر دهند.

تفسیر بو

کتونوری در دیابتی ها مشاهده می شود. (کتون ها سبب ایجاد بوی میوه از ادرار می شوند)

در تیروزینمی و عفونت مجرای ادرار بوی ادرار متعفن می شود.

در سوء جذب متیونین؛ ادرار بوی آبجو و کپک می گیرد.

فیستول روده ای- مثانه ای سبب می گردد تا ادرار بویی همانند مدفوع بدهد.

بیماری شربت افرا که یک نقص مادرزادی در متابولیسم پروتئین است؛ سبب می شود تا ادرار بویی شبیه به قند سوخته دهد.

در بیماری فنیل کتونوری ادرار بوی کَپَک می دهد.

عوامل مداخله گر در بررسی بو ادرار

بعضی از غذاها همچون مارچوبه و سیر به ادرار بوی کََپَک زدگی می دهند.

هنگامی که ادرار برای مدتی طولانی بماند، شروع به تجزیه می کند و بویی شبیه به آمونیاک ایجاد می نماید.

آنتی بیوتیک ها، استروژن ها، پارالدئید و ویتامین ها می توانند بوی ادرار را تغییر دهند.

تفسیر پروتئین (درموارد زیر افزایش می یابد)

دیابت ملیتوس

گلومرونفریت

پروتئینوری اُرتواستاتیک ( چنانچه نمونه ادرار در حالت ایستاده از بیمار گرفته شود، در حدود ۲۰% بیماران سالم مرد مقدار اندکی پروتئین در ادرار خود خواهند داشت. پاتوفیزیولوژی آن به طور قطعی مشخص نمی باشد)

پیلونفریت

پره اکلامپسی (مسمومیت حاملگی)

نارسایی احتقانی قلبی

SLE

دوره پیش از قاعدگی

استرس های عاطفی

فشار خون بدخیم

ورزش

مولیتپل میلوما (پروتئین بنس جونز) {نوار ادراری قادر به تشخیص پروتئین بنس جونز نمی باشد}

درمان با داروهای نفروتوکسیک

بیماری پلی کیستیک

ترومبوز ورید کلیوی

تومورهای مثانه

التهاب غدد دور پیشابراه

آمیلوئیدوز کلیه

عوامل مداخله گر در بررسی پروتئین

چنانچه ادرار بسیار قلیایی و یا غلیظ باشد؛ نتایج مثبت کاذب محتمل است. (چنانچه ادرار برای مدتی طولانی بماند؛ باکتری های رشد کرده باعث تجزیه اوره به آمونیاک می شوند و ادرار قلیایی می شود)

مصرف زیاد مواد پروتئینی در رژیم غذایی موجب نتایج مثبت کاذب می گردد.

ترکیبات حاجب رادیوگرافی که در طی سه روز قبل از آزمون تجویز شده اند ( چنانچه پروتئین در ادرار به روش کدورت سنجی اندازه گیری شود) ممکن است سبب نتیجه مثبت کاذب از نظر پروتئینوری گردد.

ادرار آلوده با ترشحات پروستات یا واژن ممکن است سبب پروتئینوری شود.

در روش نوار ادراری؛ وجود هموگلوبین ممکن است باعث مثبت کاذب گردد.

استازولامید، آمینوگلیکوزیدها، آمفوتریسین B، سفالوسپورین ها، کلیستین، گریزئوفولین، لیتیم، متیسیلین، نفسیلین، داروهای نفروتوکسیک (مانند آرسینکال ها، نمک های طلا)، اگزاسیلین، پنی سیلامین، پنی سیلین G، فنازوپیریدن، پلی میکسینB، سالیسیلات ها، سولفونامیدها، تولبوتامید و نکومایسین از جمله داروهایی هستند که ممکن است موجب افزایش سطح پروتئین شوند.

تفسیر گلوکز (درموارد زیر افزایش می یابد)

تغذیه بیش از حد وریدی

استرس

عفونت

دیابت ملیتوس

آستانه تحمل پایین گلوکز (حاملگی)

سندروم کوشینگ

آکرومگالی

مولتیپل میلوما

عدم تحمل گالاکتوز

فئوکروموسیتوم

عوامل مداخله گر در بررسی گلوکز

آمونیوم کلراید، آسپارژیناز، کاربامازپین، کورتیکواستروئید ها، لیتیم، اسید نیکوتینیک، فنوتیازین ها و دیورتیک های تیازیدی می توانند سطح گلوکز ادرار را افزایش دهند.

سفالوسپورین ها، کلرال هیدرات، کلرامفنیکل، کورتیکواستروئید ها، ایندومتاسین، ایزونیازید، نالیدیکسیک اسید، نیتروفورانتوئین، پنی سیلین، پروبنسید، استرپتومایسین، سولفونامید ها، تتراسایکلین ها و قند هایی به جز گلوکز (لاکتوز، فروکتوز، گالاکتوز، پنتوز) می توانند باعث مثبت کاذب شدن این تست شوند.

متابولیت های داروهای ضد سرطان؛ باعث منفی کاذب در نتایج می شوند.

ویتامین C، لوودوپا، متیل دوپا، فنازوپریدین هیدروکلراید و سالیسیلات ها می توانند نتایج مثبت یا منفی کاذب ایجاد کنند.

تفسیر اوروبیلینوژن

درهپاتیت حاد، آنمی همولیتیک، سیروز، اکیموز شدید، کلانژیت، عفونت شدید سطح اوروبیلینوژن ادراری بالا می باشد.

در انسداد صفراوی، اسهال شدید، بیماری های التهابی، نارسایی کلیوی سطح اوروبیلینوژن ادراری پایین می باشد.

عوامل مداخله گر در بررسی اوروبیلینوژن

در بیماری پورفیریا نتایج مثبت کاذب وجود خواهد داشت.

استازولامید، بروموسولفوفتالئین، کاسکارا، کلروپرومازین، فنازوپریدین، فنوتیازین ها و سولفونامید ها می توانند سطح اوروربیلینوژن را افزایش دهند.

آنتی بیوتیک ها از فلور روده می کاهند که این امر موجب کاهش سطح اوروبیلینوژن می شوند.

 تفسیر بیلی روبین

سنگ های صفراوی، انسداد مجرای خارج کبدی (مانند تومور، التهاب، سنگ صفراوی، اسکار یا ترومای خارجی) متاستاز وسیع کبدی، انسداد مستقیم فیزیکی جریان صفرا در مجاری صفراوی باعث افزایش سطح بیلی روبین مستقیم یا کونژوگه خون شده و در نتیجه بیلی روبین ادرار بالا می رود.

سندرم دابین- جانسون و  سندرم روتور

عوامل مداخله گر در بررسی بیلی روبین

فنازوپریدین، فنوتیازین ها، سالیسیلات ها می توانند باعث نتایج مثبت کاذب می شوند.

ویتامین C می تواند باعث نتایج منفی کاذب شود.

در معرض نور قرار دادنِ نمونه ادرار؛ بر نتایج تست تاثیر خواهد گذاشت.

تفسیر استراز لکوسیتی

وجود استراز لکوسیتی نشانگر وجود WBC در ادرار(پیوری) می باشد که نمایانگر عفونت مجرای ادرار است.

عوامل مداخله گر در بررسی استراز لکوسیتی

در صورت مصرف ویتامین C و یا وجود پروتئین در ادرار؛ احتمال وجود نتایج منفی کاذب وجود خواهد داشت.

در صورت آلودگی نمونه ادراری با ترشحات واژن احتمال مثبت کاذب شدن نتایج وجود دارد.

تفسیر اجسام کتونی (درموارد زیر افزایش می یابد)

دیابت ملیتوس کنترل نشده

روزه داری

بیماری های ذخیره گلیکوژن

بیماری های تب دار در نوزادان و اطفال

حاملگی

الکلیسم

مسمومیت با آسپیرین

اسهال

استفراغ طولانی

بی اشتهایی

پر کاری تیروئید

تب

پس از بیهوشی

استرس شدید

عوامل مداخله گر در بررسی اجسام کتونی

رژیم غذایی غنی از پروتئین و چربی و مقادیر کم کربوهیدرات نتایج تست را تغییر خواهند داد.

بروموسولفوفتالئین، ایزونیازید، لوودوپا، فنازوپریدین، فنوتیازین ها و فنل سولفو فتالئین داروهایی هستند که می توانند نتایج را بطور کاذب مثبت کنند.

تفسیر نیتریت

ردوکتاز تولیدشده توسط باکتری ها؛ نیترات ها را به نیتریت احیاء می نماید. وجود نیتریت نشان دهنده عفونت باکتریایی در محلی در مسیر مجرای ادراری می باشد.

عوامل مداخله گر در بررسی نیتریت

در موارد زیر نتایج منفی کاذب ممکن است بوجود آید :

وجود ارگانیسم قارچ یا باکتری گرم مثبت (زیر این ارگانیسم ها نیترات را به نیتریت تبدیل نمی کنند)

عدم وجود نیترات در ادرار به مقدار کافی (بدلیل مصرف رژیم غذایی سبزیجات)

وجود تعداد زیاد باکتری در ادرار

وزن مخصوص بالای ادرار

نمونه ادراری تازه و یا ادرار گرفته شده از سوند ادراری

وجود مقادیر زیاد ویتامین C در ادرار

آنتی بیوتیک

آلودگی نمونه ادراری با باکتری های گرم منفی باعث مثبت کاذب شدن نمونه ها می شود.

تفسیر pH

در موارد زیر pH ادرار بالا می باشد : (قلیایی)

عفونت های مجرای ادراری

آلکالمی ( افزایش pH خون)

ساکشن معده

استفراغ

اسیدوز توبولار کلیوی

نارسایی مزمن کلیوی

سندروم فانکونی (آنمی آپلاستیک ارثی)

گرسنگی

در موارد زیر pH ادرار پائین می باشد : (اسیدی)

اسیدمی ( کاهش pH خون)

آلکاپتونوری

فنیل کتونوری

دیابت ملیتوس (قندی)

روزه داری و یا گرسنگی طولانی مدت

اسیدوز تنفسی

بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)

عوامل مداخله گر در بررسی pH

اکثر میوه ها و سبزیجات، مرکبات و لبنیات؛ pH ادرار را افزایش می دهند. (قلیایی)

تخم مرغ، گوشت، آب آناناس و رژیم های غذایی مملو از پروتئین؛ می توانند pH ادرار را کاهش دهند. (اسیدی)

pH ادرار مانده؛ افزایش می یابد که علت آن فعالیت باکتریایی تجزیه کننده اوره است که آمونیاک تولید می کنند.

pH ادراری یک نمونه فاقد درپوش ؛ قلیایی خواهد گشت، زیرا دی اکسیدکربن آن تبخیر می شود.

استازولامید، آمیلوراید، آنتی بیوتیک ها، سیترات پتاسیم و بی کربنات سدیم؛ میتوانند pH ادرار را افزایش دهند.

آمونیوم کلراید، ویتامین C، دیازوکسید، متنامین مندلات و متولازون؛ pH ادرار را کاهش دهند.

تفسیر وزن مخصوص ادرار

در موارد زیر وزن مخصوص ادرار بالا می رود:

گلومرونفریت حاد

دیابت ملیتوس

شرایط کم آبی بدن

وجود گلوکز و یا پروتئین در ادرار

تب، تعریق شدید، استفراغ و اسهال

نارسایی کبدی

در کاهش جریان خون کلیوی ( به عنوان مثال در نارسایی قلبی یا تنگی شریان کلیه یا هیپوتانسیون)

سندرم SIADH

افزایش ترشح ADH ( بدلیل تروما، استرس و داروها)

در موارد زیر وزن مخصوص ادرار کاهش می یابد :

پُرآبی بدن

دیابت بی مزه (کمبود ADH)

نارسایی کلیه

دیورتیک ها

سیستیک فیبروزیس

عوامل مداخله گر در بررسی وزن مخصوص ادرار

چنانچه نمونه ادرار با مدفوع یا کاغذ توالت آلوده شود؛ وزن مخصوص ادرار افزایش می یابد.

آلبومین، دکستران، گلوکز، ایزوترتینوئین، ماده کنتراست رادیواپاک و سوکروز؛ وزن مخصوص ادرار افزایش می یابد.

آمینو گلیکوزید ها و لیتیم می توانند وزن مخصوص ادرار را کاهش دهند.

سرما وزن مخصوص ادرار را به طور کاذب افزایش می دهد.

تفسیرگلبول های قرمز و کَست های گلبول قرمز

در موارد زیر تعداد گلبول های قرمز در ادرار افزایش می یابد

بیماری های اولیه کلیوی همچون گلومرولونفریت، نفریت بینابینی، نکروز حاد توبولی (ATN)، پیلونفریت که با تخریب سدخونی- ادراری همراه می باشند.

نئوپلاسم های کلیوی

ترومای (ضربه) کلیه، پارگی ، کوفتگی و هماتوم ها

سنگ های کلیه، سیستیت، پروستاتیت، تومورهای حالب و مثانه، تروما در اثر سوندگذاری مثانه، ترومای مثانه و هرگونه بیماری یا آسیب مخاطی (غالباً هماچوری واضح می باشد)

در موارد زیر تعداد کَست های گلبول قرمز در ادرار افزایش می یابد :

در گلومرولونفریت،آندوکاردیت تحت حاد باکتریایی، انفارکتوس کلیه، سندرم گودپاسچر، واسکولیت، کم خونی داسی شکل، هیپرتانسیون بدخیم، کمبود ویتامین C (اسکوروی) و لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)؛ چنانچه خونریزی کلیوی همراه با کاهش جریان ادرار درون کلیه باشد، با تشکیل سیلندر RBC توأم می گردد. با وجود سیلندر RBC احتمال آن که منشاء خونریزی مجرای تحتانی ادرار باشد، منتفی میگردد.

عوامل مداخله گر در بررسی گلبول های قرمز و کَست های گلبول قرمز

فعالیت شدید فیزیکی (ورزش) ممکن است سبب پیدایش سیلندر RBC گردد.

سوندگذاری تروماتیک در پیشابراه و آلودگی با خون قاعدگی می تواند موجب ظهور RBC در ادرار شود.

درمان با مقادیر زیاد ضد انعقادها (وارفارین و یا آسپیرین) یا اختلالات خونریزی دهنده موجب پیدایش RBC در ادارار می شوند.

مصرف چغندر، تمشک و ریواس باعث نتایج مثبت کاذب می شوند.

تفسیرگلبول های سفید و کَست های گلبول سفید

در موارد زیر تعداد گلبول های سفید در ادرار افزایش می یابد:

عفونت های پیوژن

سیستیت (التهاب مثانه)

وجود WBC در پاسخ به عفونت های باکتریایی در هرکجای مجرای ادرار می تواند سبب لکوره گردد. تشخیص التهاب مثانه از پیشابراه ممکن است دشوار باشد، اما می توان آن را با روش دو نمونه ای افتراق داد. از بیمار بخواهید تا در ظروفی در حدود ۲۰ میلی لیتر ادرار نماید و سپس باقی مانده را در ظرف دیگری تخلیه کند. چنانچه WBC بیشتری در ظرف اول بود نشانه اورتریت و اگر مقدار بیشتری در ظرف دوم بود نشانه سیستیت می باشد.

در موارد زیر تعداد کَست های گلبول سفید در ادرار افزایش می یابد

پیلونفریت حاد

سندروم نفروتیک

گلومرونفریت

بیماری های التهابی کلیوی

نفریت لوپوسی

با پیدایش سیلندر گلبول سفید، احتمال آن که مجرای تحتانی ادرار منشاء عفونت یا التهاب باشد، منتفی می گردد.

عوامل مداخله گر در بررسی گلبول های سفید و کَست های گلبول سفید

نمونه های ادرار آلوده به ترشحات واژن ممکن است به طور کاذب موجب پیدایش گلبول های سفید در ادرار گردند.

تفسیر سایر کَست ها

کَست های اپی تلیال در نتیجه گلومرولونفریت، اکلا مپسی، مسمومیت با فلزات سنگین و بیماریهای مؤثر بر سلولهای توبولی کلیه و کاهنده جریان ادراری تشکیل می شوند.

کَست های مومی از ادامه تجزیه سیلندرهای گرانولر به مرور زمان پدید می آیند.

کَست های چربی در نتیجه سندرم نفروتیک، نفروپاتی دیابتی ( سندرم کیمل استیل- ویلسون)، گلومرولونفریت در اثر عفونت استرپتوکوکی، بیماری مزمن کلیه ( گلومرولونفریت) و مسمومیت با جیوه حاصل می شود.

کَست گرانولار دانه ریز یا دانه درشت در این شرایط تشکیل می شود: نکروز حاد توبولی، عفونت مجرای ادراری، گلومرولونفریت، پیلونفریت، نفروز اسکلروز، مسمومیت مزمن با سرب، ورزش، استرس و رد پیوند کلیه

کَست های هیالَن یا پروتئینی در پروتئینوری اُرتواستاتیک، تب، ورزش شدید و استرس مشاهده می شود . معمولاً با یک پروتئینوری زودگذر و کاهش جریان ادراری در سیستم جمع کننده ادرار همراه می باشند.

تفسیر کریستال ها در ادرار

کریستال ها به عنوان هسته تولید سنگ عمل می کنند. کریستال های کوچک پاتولوژیک نمی باشند.کریستالها وجود بیماریهای متابولیکی (نقرس، پرکاری تیروئید) و سایر نقایص مادر زادی متابولیسم پروتئین را نمایان می سازند.

عفونت پروتئوسی به ویژه اگر مزمن باشد با تشکیل کریستال همراه است.

عوامل مداخله گر در بررسی کریستال ها

استازولامید، ویتامین C، آمینوسالیسیلیک اسید، نیتروفورانتوئین، تئوفیلین و دیورتیک های تیازیدی می توانند در حضور اسید اوریک باعث تشکیل کریستال شوند.

ترکیبات حاجب رادیوگرافی ممکن است سبب رسوب کریستال های ادراری گردند.

ساکن ماندن نمونه ادراری در دمای اتاق قبل از انجام تست؛ نتایج تست را تغییر می دهد.

تست های تکمیلی

(Urine Culture (U/C

اطلاعات تکمیلی

شایع ترین علت وجود گلبول های قرمز در ادرار؛ آلودگی آن با ترشحات قاعدگی می باشد. پیش از اقدام به هرگونه بررسی جامع تر؛ ابتدا از بیمار راجع به آن که به هنگام دادن نمونه در دوره عادت ماهیانه به سر می برده است، تحقیق نمایید.

آزمون غربالگری استراز لکوسیتی و نیترات برای شناسایی عفونت های مجرای ادراری مورد استفاده قرار می گیرند. درصورت مثبت شدن نتایج ، کشت ادرار (U/C) ضرورت می یابد.

در صورت مشکوک بودن به وجود عفونت مجرای ادرار؛ نمونه ادرار تمیز و میان جریان لازم می باشد.

در صورت نیاز به جمع آوری ادرار ۲۴ ساعته باید آن را در طی مدت جمع آوری در یخچال نگهداری نمود و ممکن است نیاز به افزودن یک ماده نگهدارنده نیز داشته باشد.