(VZV Ab (IgM

 نام کامل تست

 Varicella-Zoster Virus Antibody, IgM

 نام فارسی تست

 آنتی بادی IgM علیه ویروس واریسلا زوستر (عامل بیماری آبله مرغان و زونا)

 نام های دیگر

 VZ Ab, IgM Herpes Zoster

 نوع نمونه

 Serum, Body (Fluid), CSF

 علت درخواست تست

– تشخیص آزمایشگاهی عفونت ویروس واریسلا زوستر (VZV)

-تعیین میزان پاسخ ایمنی افرادی که واکسینه شده اند.

-ثبت و مستند کردن ابتلا به عفونت ویروس واریسلا زوستر در گذشته در افرادی که سابقه ایمن سازی (واکسیناسیون) به این ویروس را نداشته اند.

-تشخیص عفونت زونا در بزرگسالان

 توضیح راجع به تست

 آبله مرغان توسط ویروس واریسلا زوستر  (VZV)؛ ویروسی از خانواده هرپس ویروس ها ایجاد می شود.

بیماری بسیار مسری است و از طریق تماس مستقیم، قطرات تنفسی و به صورت هوازی منتقل می شود.

دوره کمون بیماری از زمان آلوده شدن به ویروس تا ظهور عارضه های خاص آبله مرغان که به زخم های چرکین تبدیل می شوند؛ ۱۰ تا ۲۱ روز است. تاول های آبله مرغان ابتدا در صورت، تنه یا پوست سر (اسکالپ) شروع شده و به نقاط دیگر بدن کشیده می شود.

بیماری از ۱ تا ۲ روز قبل از آغاز علایم تا چرکین شدن تاول ها قابل انتقال خواهد بود. کودکان غالباً ۱ تا ۲ روز پیش از بروز تاول ها دچار تب، سردرد، درد شکم و بی اشتهایی می شوند.

بیماری آبله مرغان بیشتر در سنین طفولیت (زیر ۱۰ سال) مشاهده می شود. ممکن است ویروس به حالت نهفته در گانگلیونهای پشتی نخاع باقی بماند و پس از فعال شدن مجدد به دلیل تضعیف سیستم ایمنی در سنین بزرگسالی به صورت عارضه زونا ظاهر شود.

واکسن که حاوی واریسلای زنده ضعیف شده است در کودکان ۱ تا ۶ سال و زنان سنین باروری غیرحامله توصیه می‏شود.

عفونت اولیه با VZV می‏تواند در زنان حامله، افراد با نقص ایمنی، کودکانی که تحت درمان سرطان هستند و به دنبال پیوند عضو و جنین کشنده باشد. عوارض عفونت عبارتند از انتشار خون، پنومونیت، میوکاردیت، کاردیومیوپاتی، هپاتیت، سندرم گیلن­ باره، میلیت، ونتریکولیت، آرتریت گرانولوماتوز، واسکولوپاتی و مننگوانسفالیت.

آبله ‏مرغان مادرزادی می‏تواند منجر به بیماری سیستمیک نوزادی و یا ناهنجاریهای مادرزادی شود.

بیماران مبتلا به ایدز  به دلیل تضعیف سیستم ایمنی معمولاً دچار عفونت‏های مکرر فعال شده VZV) زونا) خواهند شد.

آنتی‏بادیهای IgM را می‏توان ۶ تا ۷ روز بعد ردیابی کرد که در روز ۱۴ به پیک (اوج) می‏رسند.

 در چه شرایطی تست کاهش می یابد؟

 کودک یا فردی با ضعف سیستم ایمنی ممکن است پاسخ آنتی بادی قوی به عفونت VZV را نداشته باشد. سطح  IgM  این افراد با این که VZV فعال دارند؛ ممکن است پایین تر از حد انتظار باشد.

 تست های تکمیلی

(Epstein Barr Virus (EBV); Cytomegalovirus (CMV

 تداخلات آزمایشگاهی

 ۱-  VZV بسیارحساس است و در بسیاری از مواقع نمی‏توان آنرا از نمونه‏هایی که تحت شرایط مناسب ارسال نشده‏اند؛ به دست آورد.

 ۲ – در افرادی که قبلاً مبتلا به آبله‏مرغان شده‏اند عفونت‏های اولیه یا ثانویه با سایر هرپس ویروس‏ها ممکن است سبب افزایش قابل توجه تیتر VZV گردند.

 ۳-   یک تیتر مثبت ضعیف ممکن است ارتباطی با محافظت در برابر ویروس نداشته باشد.

 ۴ – نمونه های دارای همولیز و لیپمیک شدید و ذرات فیبرین ممکن است در آزمایش ایجاد تداخل نماید.

 ۵-  نمونه های سرمی جمع آوری شده در ابتدای فاز حاد بیماری یا بالافاصله پس از واکسیناسیون ممکن است در روشهای سرولوژیک در تعیین کلاس آنتی بادیهای IgG و IgM منفی باشد.

 ۶-  نتایج مقادیر IgG در جنین و نوزادان باید با احتیاط تفسیر گردد. زیرا IgG می تواند از مادر به جنین انتقال یافته و منجر به نتایج مثبت کاذب گردد. مقادیر IgM به طور کلی شاخص مفیدتری جهت تشخیص عفونت در کودکان زیر ۶ ماه می باشد.

 ۷-  وجود روماتوئید فاکتور (RF) ممکن است سبب افزایش کاذب IgM  شود.

 ۸-  مقادیر خیلی زیاد VZV-IgG ممکن است جهت اتصال به جایگاه اتصال با VZV-IgM رقابت کرده و منجر به نتایج منفی کاذب گردد.

 اطلاعات تکمیلی

 IgG  مثبت همراه با IgM مثبت:   نشاندهنده عفونت اخیر به ویروس VZV می باشد. این نتیجه به تنهایی جهت تشخیص عفونت VZV کافی نمی باشد و باید در چارچوب تظاهرات بالینی تفسیر گردد.

IgG  مثبت همراه با IgM منفی : نشاندهنده واکسیناسیون و یا عفونت پیشین به ویروسVZV می باشد. این افراد نسبت به عفونت مجدد مصونیت دارند.

IgG  منفی به همراه IgM منفی:  نشاندهنده در معرض قرار نگرفتن فرد به ویروس VZV و عدم ایمنی می باشد. با این وجود یک نتیجه منفی ابتلا به عفونت VZV و یا پاسخ به واکسیناسیون را رد نمی کند. زیرا ممکن است نمونه گیری قبل از ظهور آنتی بادی در خون گرفته شده باشد. نتایج منفی(۹>) مشکوک به عفونت اخیر و یا پس از واکسیناسیون جهت ارزیابی پاسخ سیستم ایمنی می بایست طی ۲ الی ۳ هفته بعد تکرار گردد. نتایج مشکوک(۹-۱۱) باید با انجام آزمایش نمونه ای جدید در  طی۱۰ تا ۱۴ روز بعد پیگیری گردد.

نکته ۱: آزمایشات سرولوژیک حساسیت، ایمنی و عفونت اولیه VZV را تعیین می کنند.

نکته ۲: تست VZV-IgM باید تنها زمانی انجام شود که شواهد بالینی حاکی از تشخیص عفونت باشد.

نکته ۳: افزایش ۴ برابری مقادیر VZV-IgG به همراه مقادیر بالای VZV-IgM  نشاندهنده عفونت فعال (اخیر) می باشد. آنتی بادی VZV-IgG در حالت بهبود عفونت تا پایان عمر در بدن یافت می شود.

نکته ۴: در موارد نادری که عفونت VZV از نظر بالینی قابل افتراق از عفونت‏های مشابه مثل عفونت منتشر هرپس سیمپلکس نیست؛ تست تشخیصی انتخابی کشت ویروس می‏باشد. از تست‏های سرولوژیک عمدتاً برای تأیید عفونت اخیر یا قدیمی استفاده می‏شود.

نکته ۵: نمونه هایی که در ابتدای عفونت VZV گرفته شود؛ ممکن است فاقد آنتی بادیهای اختصاصی قابل تشخیص باشد. در واقع منفی شدن تست دلیل بر رد عفونت نمی باشد. بنابراین توصیه می شود نمونه جدیدی در ۱ تا ۲ هفته بعد از بیمار گرفته شود.