Lipoprotein Electrophoresis

کاربردهای بالینی:

الکتروفورز لیپوپروتئین ها در ارزیابی هیپرلیپدمی و شناساندن ناهنجاری های توزیع لیپوپروتئین سرمی و غلظت آن کاربرد دارد.

هیپرلیپوپروتئین I : کمبود اولیه یا ارثی لیپوپروتئین لییپاز (LPL) ، دیابت کنترل نشده ثانویه،لوپوس اریتروماتوز (SLE) ، دیس گاماگلوبولینی

هیپرلیپوپروتئینمی II : هیپرکلسترولمی ارثی، هیپر لیپیدمی ارثی، علل ثانویه سندرم نفروتیک، هیپوتیروئیدی، دیس گاماگلوبینمی، هیپرلیپوپروتئینمی تیپ II در این آزمون مورد بررسی واقع می شوند.

تفسیر:

لیپوپروتئین ها بر اساس تفاوت در بار الکتریکی سطح خود، جدا می شوند. سرعت تجمع بستگی به محیط عمل دارد ( Paper یا ژل آگاروز، پلی اکریلامید یا نشاسته). 2 محیط آخر باعث تفکیک بر اثر اندازه می شوند. HDL ( آلفا- لیپوپروتئین) سریعتر به طرف آند حرکت می کند. در روش پلی اکریلامید یا نشاسته، LDL سریع تر یه طرف آند می رود و سپس VLDL.

توضیحات:

بهترین مورد کاربرد الکتروفورز لیپوپروتئین ها، تشخیص فنوتیپ های هیپرلیپوپروتئینمی می باشد. الکتروفورز لیپوپروتئین بر روی ژل با قدرت جداسازی بهتری همراه است. در الکتروفورز بر روی استات سلولز شناسایی شیلومیکرون که همراه VLDL است امکان پذیر نیست. بنابراین توصیه نمی شود.

سایر نام ها:

الکتروفورز لیپوپروتئین، Lipo proteins Phenotype

نوع نمونه:

سرم یا پلاسما EDTA دار

شرایط نمونه گیری:

نیاز به ناشتایی مساوی یا بیش از 12 ساعت می باشد.