LDL-C
می 4, 2020
Iron
می 4, 2020

  

آنزیم لاکتات دهیدروژناز “LDH” در بسیاری از بافت های بدن به ویژه قلب، کبد، گلبول های قرمز خون(RBC) و… یافت می شود.

در آزمایش “LDH” که به طور روتین از آزمایشگاه ها درخواست می گردد “LDH” کل یا توتال سنجیده می شود، اما درواقع این آنزیم از پنج ایزو آنزیم تشکیل شده است:

اساساً در قلب (LDH1)

مشخصاً در سیستم رتیکولو اندوتلیال (LDH2)

بیشتر در ریه ها و سایر بافت ها (LDH3)

اغلب در کلیه ها – جفت و پانکراس (LDH4)

اساساً در کبد و عضلات مخطط (LDH5)

کاربردهای بالینی:

اندازه گیری آنزیم LDH  در موارد زیر مفید می باشد:

کمک به تشخیص افتراقی انفراکتوس میوکارد، انفارکتوس ریوی، کم خونی ها و بیماری های کبدی

پی گیری پاسخ بیمار به بعضی از انواع شیمی درمانی ها

کمک به تشخیص بیماری های کلیوی، عضلانی- اسکلتی و مغزی.

شرایط و ملاحظات نمونه گیری:

نکاتی که فرد مراجعه کننده باید به انها توجه داشته باشد:

این آزمایش نیاز به ناشتایی ندارد.

بسیاری از بیماری ها می تواند موجب افزایش مقادیر LDH گردند، بنابراین وضعیت بیماری خود را هنگام پذیرش، به فرد پذیرش کننده گزارش دهید.

عوامل مداخله گر:

عوامل زیر می توانند باعث افزایش یا کاهش در مقدار LDH خون گردیده و در نتیجه در گزارش نتیجه آزمایش و تفسیر نهایی توسط پزشک آزمایشگاه و پزشک بالینی ایجاد تداخل کنند، لذا انتظار می رود تا فرد مراجعه کننده و پرسنل پذیرش کننده به آنها توجه داشته باشند:

افزایش دهنده ها:

همولیز

ورزش شدید

الکل

داروهای بیهوشی، آسپرین، کلوفیبرات، فلوراید ها، میترامایسین، نارکوتیک ها، پروکائین آمید، ایمی پرامین، انترفرون، کتوکونازول، نیتروفورانتوئین، تتراسایکلین

کاهش دهنده ها:

اسيد آسكوربيك

مقدار بدست آمده از این آزمایش در چه شرایطی افزایش می یابد:

انفاركتوس ميوكارد

بيماری ريوی

بيماری كبدی

بیماری های پارانشیم کلیه

تومورهای بیضه

آنمی همولیتيك يا مگالوبلاستيك و…

پروتئین تام خون، پروتئین توتال سرم